wioski w obruczewskim rajonie, nieopodal baśniowego Gulistanu, Krainy Róż, w Uzbekistanie, ruszyłem dalej na południowy zachód już sam;<br>pożegnany serdecznie, a nie obeszło się bez łez i pocałunków, rad i przestróg, życzeń i błogosławieństw moich nowych sióstr, Marysi, Halszki i Basi, i mojej dobrej trzeciej mamy, pani Tosi, bo jedynie Ludek, ich brat, a jej syn, zachował męską powściągliwość i tylko mocno uścisnął mi rękę, tak że aż przykucnąłem z bólu, i opatrzony żywnością na drogę i wszytym w podwójny mankiet długich spodni zwitkiem rubli, na najbliższej stacji, dokąd dotarłem na osiołku, zawieziony przez znajomego życzliwego Uzbeka, wsiadłem do pociągu, nie