lekceważąco ręką na znak, że mało go zajmują listy młodych urwipołciów, pani Gąsowska natomiast okazała żywe zainteresowanie.<br>Profesor zaczął czytać głośno, najpierw bardzo szybko, potem coraz powolniej. Skończył i spojrzał na wszystkich zdumionym wzrokiem.<br>- Dziwny list! - rzekł po namyśle. - Jakiś sztuczny i wymyślny.<br>- O mnie nie raczył pamiętać - zagrzmiał matematyk.<br>- Mniejsza o to! - rzekł profesor zniecierpliwiony. - Prawdę mówiąc mógł napisać więcej. To serdeczne chłopczysko, a list jest niemalże oschły.<br>Odczytał go szeptem po raz drugi i nagle zakrzyknął: - Ejże! Co to wszystko ma znaczyć?<br>- Co takiego, stryjaszku? - spytała panna Wanda z niepokojem.<br>- Adaś wie przecież, że nasza wieś zowie się Bejgoła? Wie czy