usiadł na tym samym krześle co tydzień temu. <br>Kościół się zapełnił. Nie był to jednak tłum, bo można było bez trudu przejść środkiem nawy, jak ten... "To kościelny!" Odwrócił się za nim i zobaczył kościelnego, jak oparł się o ścianę tuż przy drzwiach. <br>Muzyka. Na wszystkie pedały i miechy fisharmonii. Muzyka o biednym człowieku posiniaczonym batem. I zaraz po tym pieśń odziewająca w polskie szaty Mękę Jezusową. <br>Z zakrystii ksiądz proboszcz z monstrancją w koronkach świateł ruchomych, w asyście dwóch siwiuteńkich ministrantów. <br>Z fisharmonii akord rzęsisty, kiedy tak podążają we trójkę do Grobu Pańskiego. Już wierni podjęli antyfonę: <br>- "Oto dzień, w