parzystej liczbie nukleonów otrzymać można zmniejszając energię wzbudzenia przez wprowadzenie ujemnej poprawki. Cameron [1] wyliczył takie poprawki z półempirycznej formuły mas.<br>Z teoretycznego punktu widzenia tego rodzaju półfenomenologiczne uwzględnienie omawianych efektów jest niezadawalające. Poszukiwanie ściślejszego modelu doprowadziło do zastosowania formalizmu teorii nadprzewodnictwa do opisu oddziaływań szczątkowych między parami nukleonów.<br>&lt;page nr= 49&gt; 3. Nadprzewodnikowy model gęstości poziomów jądrowych<br>Wprowadzenie krótkozasięgowych sił szczątkowych odpowiedzialnych za nadprzewodnictwo gazu elektronowego w metalach wyjaśniło zachowanie się widm niskowzbudzonych poziomów jądrowych, w szczególności przerwę energetyczną w widmie jąder parzysto-parzystych. Siły te wiążą nukleony w pary wyzwalając dodatkową energię. Część tej energii, która zostaje rozproszona, stanowi dodatkowy ubytek masy