Kartki głoszą: Muzeum Narodowe w Krakowie, Warszawie, &lt;page nr=27&gt; Muzeum Miasta Warszawy, Gmachy Reprezentacyjne Rzeczypospolitej, Łazienki, Belweder, Gabinet Archeologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kolekcja &lt;name type="person"&gt;Pinińskiego&lt;/&gt; i tak dalej. Nawet naklejek, świadczących, że cykl &lt;name type="person"&gt;Canaletta&lt;/&gt; &lt;name type="tit"&gt;Warszawa&lt;/&gt; znajdował się czasu ubiegłej wojny w leningradzkim Ermitażu, nie zdjęto. Na meblach, dywanach, zegarach, porcelanie, gobelinach rzecz podobna.<br>Kradzież? Nic podobnego. U początku sprawy stoi jesienią 1939 roku dekret gubernatora, jedno z pierwszych jego zarządzeń, którego mocą wszelkie dzieła sztuki będące w posiadaniu prywatnym i muzealnym "zabezpiecza się na rzecz ogółu". Dekret umyślnie sformułowany tak ogólnikowo, by dawał podstawę prawną dla wszelkiego rabunku. Dla pani gubernatorowej dystryktowej, która podobający się jej