lata, obserwując wiele pokoleń much, mógł więc stwierdzić dwie rzeczy. Po pierwsze, zgodnie z oczekiwaniami, zmiany liczebności następowały cyklicznie; po drugie, cykle te nie były jednakowe. W ich przebiegu można było zauważyć wpływ czynnika zaburzającego, prowadzącego do zniekształcenia periodyczności układu. Ten efekt też był zgodny z przewidywaniami dynamiki nieliniowej. Obserwacje &lt;name type="person"&gt;Nicholsona&lt;/&gt;, który skoncentrował swoją uwagę na hodowli much i na dokładnym liczeniu ilości osobników, były następnie opracowane teoretycznie przez &lt;name type="person"&gt;Maya&lt;/&gt; i &lt;name type="person"&gt;Ostera&lt;/&gt;, którzy stworzyli dokładny, posiadający wszystkie zauważone cechy, model tego procesu (37).<br>Podobnych badań było wiele. Znana książka &lt;name type="person"&gt;Gleicka&lt;/&gt; (15) kończy się paragrafem poświęconym &lt;name type="person"&gt;Schafferowi&lt;/&gt;, który był ostatnim studentem &lt;name type="person"&gt;MacArthura