manifestacją jego duchowej wolności. Podobnie wątłe były - o czym pisałam w rozdziale dotyczącym Wiktora Hugo - ślady nowatorstwa w jego sztukach późnych, z "teatru na wolności". Teatr z konkretną wizją inscenizacji był jakby nadal wpisany w ich umysły.]<br>Dekoracje u Krasińskiego są utrzymane w stylu epoki. Tło gotyckie potęguje katastroficzną problematykę Nie-Boskiej komedii. Jest osobliwie zdublowane: pojawia się we wstępach, poprzedzających III i IV część dramatu, potem podobny styl pejzażu - w didaskaliach. Przede wszystkim - pejzaż gromadzący to wszystko, co wówczas było najmodniejsze, a więc: noc, światło księżyca, góry i przepaście, cmentarz przyległy do kościoła i ogrodu. Oczywiście także zamek, mury, baszta z krużgankiem