tam ją ukryjcie.<br>- A czy pan myśli; że teraz nas nikt nie śledzi?<br>- Musiałby był przyjechać za nami, a za nami nikt nie jechał. Pociąg odchodzi za pięć minut... Przenocuję tu gdzieś w pobliżu, a jutro rano rozpocznę wędrowanie.<br>- Niech się pan strzeże, drogi panie Adasiu, niech się pan strzeże!<br>- Niebawem wrócę i wtedy... - Co wtedy?<br>- Wtedy... pani... może coś powiem...<br>Panna Wanda otwarła dość szeroko fiołkowe oczy i cicho westchnąwszy spojrzała w tę stronę, "skąd pierwsze gwiazdy na niebie zaświecą". W tym bowiem kierunku, wskazanym przez Słowackiego, spoglądają zawsze ci, którym jest smutno.<br>Pożegnali się pośpiesznie, bo pociąg, chory na