i patrzył nieruchomym spojrzeniem na wiosenne słońce. Oczy miał mądre i dziwnie przenikliwe. Czasem przez czas długi nikt słowa jego nie usłyszał. Czasem zdawało się, że biedny człowiek szlocha wśród nocnej ciszy.<br>Dnia jednego ksiądz Koszyczek przyniósł panu Gąsowskiemu nieprawdopodobną wiadomość:<br>- Oficer z nadludzkim wysiłkiem wyszedł w nocy z domu. - Niepodobna! - zawołał pan Gąsowski.<br>- Widziano go... Noc była księżycowa... - Po cóż wychodził?<br>- Nie wiem, lecz wychodził...<br>- Chyba w malignie! - szepnął zdumiony pan Gąsowski. - Nie wydaje mi się. Od dni kilku dziwnie jest podniecony i jakby mu sił przybyło. Coś nawet rysował na kawałku papieru i coś obliczał.<br>- Chyba testament pisze - odrzekł