wewnątrz własnych opowieści i na zewnątrz - w kolejnych próbach przezwyciężenia determinizmu ról kobiecych. Marianna nie tylko odrzuca dorastanie do dorosłości, wzorem wszystkich bohaterek prozy współczesnej, ona w ogóle nie chciała się urodzić! W roli jej rodziców autorka umieściła dwa potwory: ojca-tyrana zwanego Sekretarzem, chodzący pomnik Peerelu, oraz matkę zwaną Niepokalaną lub Nieutuloną. Matka, stylizowana na świętą, potrafi być równie okrutna, jak ojciec, ale inaczej. Matka z obawy przed światem zabrania córce żyć, przekazując jej nieustannie sygnał "nie bądź!": <br>&lt;gap&gt;<br> Przedstawienie rodzinnego systemu opresji w powieści Izabeli Filipiak chyba wiele zawdzięcza dwu lekturom psychologicznym, modnym w latach dziewięćdziesiątych. Są to Toksyczni rodzice