wśród słońca błyskotów<br>Ozdobiłem, pląsając, w perły i korale?<br>Dziś dla ciebie mi zbrakło strwonionych klejnotów,<br>Puste są moje dłonie i czcze moje żale.<br><br>Czasem bywają takie na uboczu święta,<br>Dusza przez sen tak szumi, że w tym właśnie szumie<br>O tych, których się kocha, najmniej się pamięta...<br>Wszak rozumiesz? Nieprawdaż?<br>Dziewczyna rozumie.<br><br>III<br><br>I znów mówię: Nie było i nigdy nie będzie!<br>Stać się miało gdziekolwiek i już się nie stanie!<br>Chciałem chatę snom ciosać i biec na spotkanie,<br>I zamieszkać wraz z tobą w miłosnym obłędzie.<br><br>Czemuż dusza w mrok dąży? Czemu losem zwie go?<br>Nigdy razem! A wpobok