nie umiałam się od nich uwolnić. Zasnęłam.<br>Obudził mnie telefon. Przeklęta komórka! Nigdy nie wiem, gdzie ja mam. Piszczy jak opętana. <br>&lt;page nr=127&gt; W torebce? Nie, nie w torebce, gdzieś pod torebka. Ręce sztywne, niezgrabne, w głowie szumi. Może w kurtce? Lewa kieszeń, prawa kieszeń, nie ma. Dalej piszczy. Gdzieś na fotelu. Nieprzytomna jestem kompletnie, jedna noga wciąż na tamtym świecie, tam gdzie poszedł dziś Andrzejek. Jego nie obudzi komórka, nic go już nie obudzi. Szum. Błyskające obrazy z ostatniej nocy. Dlaczego, do cholery, nie mogę zrobić normalnego kroku? Gdzie ta cholerna komórka? Obejmuję dłońmi chude nóżki, każdą z nich trzeba umyć, przesunąć