się branż, od produkcji surowcowej do produkcji pomocniczej i substytucyjnej. Wiele z tych form cechuje wysoki stopień optymalizacji efektów produkcyjnych i wypadałoby rozważyć czy w niektórych przypadkach nie mogłyby znaleźć one zastosowania w naszym przemyśle, np. w metalurgii i chemii, gdzie częstokroć czysta specjalizacja branżowa nie jest możliwa i celowa. Oczekiwać należy, że w miarę niezbędnego uelastycznienia organizacji zarządzania, wystąpią w niej bardziej zróżnicowane kryteria podziału, wobec których problemy koordynacji przyjmą nowe aspekty. Dlatego też w myśl zasady, że przy rozwiązywaniu bieżących zagadnień dobrze jest myśleć o dniu jutrzejszym, warto by chyba rozważyć perspektywy dalszego rozwoju koordynacji branżowej z uwzględnieniem jej