przywódcy i eksperci "Solidarności" wiedzą doskonale, że doniosłe osiągnięcie instytucjonalne oczyszcza tylko pole na którym codziennie, w konkretnych działaniach, partia dochodzić będzie pełni swej &lt;orig&gt;nadkruszonej&lt;/&gt; mocno &lt;orig&gt;"kierowniczości"&lt;/&gt;, a społeczeństwo bronić porcji swej wywalczonej ciężko samorządności. Sytuacja eufemistycznie zwana "geopolityczną" wymaga, aby układ ani zwycięzców, ani zwyciężonych" utrzymał się jak najdłużej. Partia spróbuje się wzmocnić, "Solidarność" musi równolegle okrzepnąć. Jeśli równowaga zostanie przez którąś ze stron gwałtownie zachwiana - jeśli, prościej mówiąc, partia albo "Solidarność" nie oprze się pokusie (bądź presji w kierunku) decydującej konfrontacji - nastąpi katastrofa.<br>Usiłując się wzmocnić, partia sięgnie po wszystko co jest jeszcze w jej orbicie żywe i zdatne