szepnął Adaś. - Wyszedł z lasu...<br>- A co jest za tym lasem?<br>- Żywotówka... Tam jest pusty dom. - Winnickich?<br>- Skąd pan wie? Tak... Winnickich... - Niech pani natęży wzrok &lt;page nr=79&gt;.<br>- Nie mogę rozpoznać... O, teraz widać, bo wyszedł z mroku... Jakiś mężczyzna!<br>- Nie zna go pani?<br>- Nigdy go nie widziałam. Jakiś niski człowiek... - Przystanął... Patrzy... Patrzy w stronę domu.<br>Mrok zgęstniał i zbełtał się, gdyż wieczór. dojrzał jakby na znak dany przez żaby. Sierpik księżyca po krótkiej paradzie skosiwszy kilka ciemnych lilii na niebieskiej łące gdzieś zaginął. W jednym oknie domu zamigotało senne, nikłe, naftą sycone światło.<br>- Nic nie widać - szepnęła dziewczyna.<br>- Ja widzę - mówi Adaś