zdarza.<br>Glisando nie może mieć, oczywiście, jednej piosenki, w każdą melodię wpisuje sobie swoje własne teksty, znane zresztą każdemu, kto tylko dobrze się wsłucha.<br>Raz to jest: &lt;orig&gt;tra tatata&lt;/&gt; lub: &lt;orig&gt;trututu&lt;/&gt;, kiedy indziej: &lt;orig&gt;łałała&lt;/&gt;, &lt;orig&gt;la la la&lt;/&gt;, bywa też: &lt;orig&gt;parura tatata mtutu, mtutu&lt;/&gt; i jeszcze wiele podobnych cichutkich mruczanek Glisanda.<br>Pewnego razu Glisando, którego przyjaciele zwali Odiridi Uha, ślizgał się jak zwykle po swojej ulubionej melodii, kiedy zauważył człowieka malującego obraz. Był to wybitny malarz, pan Tempera. Pan Tempera w olbrzymim skupieniu nakładał na rozpięte na płaszczyźnie płótno większe i mniejsze kropki, czerwone i zielone plamki, niebieskie kreski, żółte zygzaki i mruczał