momencie uświadomił sobie, że z pieczary lub obu korytarzy musi być jakieś trzecie wyjście... Zaczął gorączkowo wodzić latarką po ścianach. Ściany gładko sklepiały się wokół niszy.<br>Perełka poszedł dalej, do pieczary, która - jeśli dobrze sobie przypominał - była zawalona zbutwiałym drzewem. Po chwili znalazł się wśród omszałych pni podpierających murowane sklepienie. Pieczara wyglądała jak fragment skamieniałego lasu. Zdawało się, że pnie wyrastają ze skały i w skałach, jak w mglistym niebie, gubią swe korony.<br> - Jola! - zawołał jeszcze raz chłopiec.<br>Ruszył przed siebie i wtedy usłyszał, że gdzieś zza zbutwiałych pni dochodzi odgłos kroków biegnącego człowieka. Ukrył się za pień, zgasił latarkę, zapadł