pianie<br>Zwoływało na śniadanie,<br>Ściśle kwadrans przed dwunastą<br>Jadło obiad całe miasto,<br>Potem znów koguty piały<br>Dając pianiem tym sygnały,<br>By się sklepy zamykały.<br>A wieczorem o dziewiątej<br>Rozbrzmiewały wszystkie kąty<br>Powtarzanym wprost bez liku:<br>Kukuryku! Kukuryku!<br>I natychmiast cała dziatwa<br>Spać się kładła gasząc światła.<br><br>Dużo lat koguty piały,<br>Piejąc władzę sprawowały.<br>Aż któregoś piątku z rana<br>Zaszła rzecz niespodziewana:<br>Jeden z miejskich szałaputów<br>Był niegrzeczny dla kogutów.<br>"Cóż to - wołał - za zwyczaje,<br>Że mi drób na drodze staje?<br>Ja kogutów nie uznaję,<br>Ja mam każdy dzień zatruty<br>Przez koguty-&lt;orig&gt;kałakuty&lt;/&gt;!"<br><br>Rozgniewały się koguty,<br>Podciągnęły tylko buty,<br>Jeden śmiałka kopnął