Gburek był tak zaciekawiony, że wprost nie wiedział, gdzie patrzeć najpierw, oczy latały mu jak błękitne motylki. Trzy dzieweczki też nieco się wybiły z uwagi, urocza pani Kwieciszewska uśmiechała się pokrzepiająco do Konrada, jedna tylko wierna, kochana babcia poświęcała calutką swą uwagę Weselu i dotrwała w tym stanie do końca.<br>- Pieje kur, ha, pieje kur... - wyjęczał nieprzytomnie głos Konrada z magnetofonu, a drzwi biblioteki znów się uchyliły, wpuszczając zmieszany gwar głosów, z których jeden wybił się szczególnie wyraźnie, przekazując w głąb sali bibliotecznej złowieszcze przesłanie:<br>- Już ja go, kurcze, dopadnę!<br>Rudowłosa pani bibliotekarka weszła spłoszonym krokiem, zamknęła za sobą drzwi i