dysponującym jedynie drogami gruntowymi, które bardzo często wiosną i jesienią były zalewane. Wskutek tych właściwości geograficznych obszar Polesia nie nadawał się do celów ofensywnych i nie sprzyjał także innym wielkim operacjom wojskowym. Przedstawiał też poważną przeszkodę w organizacji postoju (ześrodkowania wojsk), przemarszów oraz w tworzeniu ugrupowania bojowego większych oddziałów wojskowych.<br>Podczas wojny z Rosją Radziecką w latach 1919-1920 obszar Polesia rozdzielał walczące wojska na dwa ugrupowania: północne (białoruskie) i południowe (ukraińskie), działające na oddzielnych kierunkach operacyjnych - smoleńskim i wołyńskim. W miarę przemieszczania się wojsk na wschód &lt;q&gt;"&lt;gap&gt; kierunki te stawały się coraz bardziej rozbieżne w stosunku do osi strategicznej ze względu