i złorzeczyła. Powlokłem się i wszedłem do naszego pokoju. Współtowarzysze spali w brzasku świtu. Stanąłem nad swoim łóżkiem z grzmiącą pieśnią w głowie. Raz jeszcze zawahałem się i poderwałem: zawrócić. A potem poczułem w całym ciele ogromny żar, który roztopił się w słabość, począłem tracić przytomność i ze strasznym krzykiem: - Polacy! - padłem na łóżko nieprzytomny.<br>Zbudziłem się otulony szczelnie kołdrą. Bolała mnie głowa. Zegarek wskazywał za pięć ósmą. Spóźnię się na &lt;page nr=209&gt; śniadanie. Pokój był już pusty, tylko Roullot stał przy oknie przed lustrem czegoś okropnie zadowolony i śpiewał:<br>Miałeś, chamie, złoty róg, Miałeś, chamie, czapkę z piór...<br>- Ach, obudziłeś się wreszcie