w Legii Cudzoziemskiej w Tunisie. Zdemobilizowany przyjeżdża do Nicei. Przyjaźni się z surrealistami. Pracuje z<br>dziką namiętnością pomimo nieustającej, ścigającej go nędzy. Obrazy<br>jego stają się coraz bardziej abstrakcyjne. Od 1943 roku mieszka w<br>Paryżu. Zaprzyjaźnia się z Brakiem i z Łanskojem. Dopiero w 1948 roku<br>staje się obywatelem francuskim. Pomału nazwisko de Staëla zaczyna być<br>znane przez paru malarzy i paru kolekcjonerów; warunki materialne, w<br>których żyje, są wciąż niezmiernie ciężkie. Dopiero w latach<br>pięćdziesiątych, dzięki wystawie w New Yorku, przychodzi sukces nagły i<br>ogromny. Jego obrazy sprzedano na pniu już w dzień otwarcia wystawy.<br>Kolejki czekających ludzi pragnących zwiedzić