muzykusem, ex-aktorem, który artystycznie zmyśla historie o wspaniałych rolach i jeszcze wspanialszych triumfach, które kiedyś odnosił także w sztukach <orig>"Szészpira"</>. Blagując na potęgę pokazuje z kamienną twarzą niezliczone <orig>lazzi</>, komiczne gierki słowne i <orig>gestyczne</>. Jeśli publiczność je potwierdzi śmiechem, nie waha się powtórzyć ich po raz drugi i trzeci. Potem by pomóc parze zakochanych przemyca się do strzeżonej fortecy Pantalonów i jest kolejno statuą Juliusza Cezara z mechanizmem sprężynowym, wrzaskliwym, nieznośnym niemowlęciem i mumią turecką czy egipską. Wszystko przeplata taniutka, skoczna muzyka, jaką zapewne grało się w <orig>"kafeszantanach"</> i "teatrach ogródkowych", autentyczne lub prawie autentyczne piosenki neapolitańskie. Zamyka tę naiwnie dziecinną