pyknoleptyka", który percypuje <gap>.<br>"Pyknolepsja" bohatera, jak również "pyknoleptyczność" samej opowieści, korzystającej z przemienności wątków fabularnych i światów przedstawionych (koniecznie w liczbie mnogiej), następstwa ich "pojawiania się i znikania" - pozwala dostrzec różnicę między Miastem zwiedzanym a tym, do którego bohater powraca. To pierwsze uosabia muzyka wyrażająca "czarną duszę" kompozytora i wykonawcy. Przy czym, by móc ją wyrazić, muzyk powinien - Scott Joplin dixit - wystrzegać się szybkości. Znamieniem drugiego są - przeciwnie - nieskończona szybkość i absolutne możliwości lokomocyjne. Jego "mechaniczność" oznacza również "bezduszność", nieistotowość. Jest on wyłącznie reprodukcją określonej matrycy, arbitralnie obranej konwencji narracyjnej, która generuje konwencjonalnych bohaterów. Podobnie podróż bohatera-turysty jest powtórzeniem cudzych podróży, "podróży