pogadać. Nie zdążyli nawet podejść do budynku, w którym podejrzewali siedzibę rządcy. Na placyku, gdzie ładowano rudę na wozy, wpakowali się prosto na piątkę konnych. <br>- O, cholera - powiedziała Angouleme. - O, cholera. Popatrzcie, co też kot przyniósł.<br>- O co chodzi?<br>- To ludzie Słowika. Przyjechali ściągać haracz. Już mnie zauważyli i rozpoznali... Psia mać! Aleśmy wpadli...<br>- Zdołasz się wyłgać? - mruknął Cahir.<br>- Nie liczcie na to. <br>- Bo?<br>- Okradłam Słowika, uciekając z hanzy. Nie darują mi tego. Ale spróbuję... Wy milczcie. Miejcie oczy otwarte i bądźcie gotowi. Na wszystko.<br>Konni zbliżyli się. Przodem jechało dwóch - długowłosy szpakowaty typ w wilczurze i młody drągal z brodą, ewidentnie