do Nilfgaardu ją porwano. Jeżeli w ogóle ją porwano. <br>- Jakże to?<br>- To długa historia.<br> <br>- Na Wielkie Słońce - Fringilla, stając w progu, przechyliła głowę i ze zdziwieniem przyjrzała się przyjaciółce. - Coś ty zrobiła z włosami, Assire?<br>- Umyłam - odrzekła sucho Assire var Anahid. - I ufryzowałam. Wejdź, proszę, siadaj. Zejdź z fotela, Merlin. Psik!<br>Czarodziejka usiadła na niechętnie zwolnionym przez czarnego kota miejscu, nie przestając przyglądać się fryzurze przyjaciółki.<br>- Przestań się dziwować - Assire dotknęła dłonią puszystych i lśniących loków. - Postanowiłam odmienić się nieco. Zresztą, wzięłam przykład z ciebie.<br>- Mnie - zachichotała Fringilla Vigo - zawsze uważano za dziwaczkę i buntowniczkę. Ale gdy ciebie zobaczą w akademii