natychmiast zareagowała - wlokąc jego bezwładne ciało w kierunku najbliższej ściany kamienicy rozglądała się na boki. Nie próbowała go ocucić, lecz tylko czujnie wypatrywała czegoś, co miało nadejść z jednej ze stron dosyć wąskiej uliczki. Ale nic się nie działo, tylko śmieci poruszane wiatrem szeleściły jakby coraz głośniej, bo miejsce pustoszało... Pustoszało... Czy budynek naprzeciwko rzeczywiście był przed chwilą tak stary? Czy z okien wyzierała pustka, gdy szli dumni jak dwa pawie przepychając się w tłumie ku szczęściu, które miało ich tam czekać? Nie potrafiła zaufać swoim zmysłom kiedy wszystko co widziała stawało się na jej oczach przeraźliwie stare.<br>- Wy boicie się