wobec Johnsona. Kongres uchwalił kilka ustaw, wobec których Johnson zastosował prawo weta. Na początku 1866 r. prezydent publicznie oskarżył Kongres o swego rodzaju rebelię. W czerwcu tegoż roku podjęto próbę zorganizowania projohnsonowskiej partii prezydenckiej, ale próba ta zakończyła się fiaskiem. Jeden po drugim członkowie gabinetu Johnsona podawali się do dymisji. Radykalni republikanie opóźniali powrót kongresmanów i senatorów z Południa do Kongresu. Prasa, sympatyzująca z radykalnym skrzydłem republikanów, nazywała .Johnsona bezczelnym pijanym brutalem. Rozpuszczano plotki, że Johnson był zamieszany w zabójstwo Lincolna, że posiada cały harem ladacznic i potajemnie spiskuje z konfederatami. Senator Thaddeus Stevens posunął się nawet tak daleko, że oświadczył