debiutu. Zrozumiałe, że jego twórczość była wzorem dla tego pokolenia, a - co ciekawsze - autorytet czarnoleski oddziaływał także na pisarzy starszych. I nie pobłądzimy, jeśli wrócimy w tym miejscu do sędziwego Marcina Bielskiego (por. rozdz. IV, pkt 3, i V, pkt 6) jako autora Satyr, z których jedna wyraźnie nawiązuje do Satyra Kochanowskiego.<br>Mowa tu o trzech satyrach różnego typu, różnej poetyki i różnej wartości: 1. Sen majowy pod gajem zielonym jednego pustelnika, 2. Sjem [tzn. sejm] niewieści, 3. Rozmowa nowych proroków, dwu baranów o jednej głowie. Znamy te satyry z zachowanej fragmentarycznie, mocno antyrzymskiej wersji, wydanej w 1566/1567 r., oraz