zamieniła się w coś okropnego, nie wiem, promenadę dla osłów czy co. Musiała to być jakaś stara droga, która miała tę dobrą stronę, że nie leciała po estakadach i mostach, tylko złaziła w przełęcze i wiła się wzdłuż zboczy, które zakrywały mnie bardzo dokładnie przed okiem helikopterów.<br>Dojechałam do skrzyżowania. Ściśle biorąc nie było to skrzyżowanie, tylko do mojej drogi podeszła druga, tak, że gdybym jechała w przeciwnym kierunku, miałabym rozwidlenie. Zawahałam się, co robić, jechać przed siebie, czy wrócić skośnie do tyłu, i wybrałam to pierwsze. Celem drogi do tyłu była niewątpliwie Paranagua, a ja nie tam się wybierałam, tylko do