sługa uniżony".<br>Ktoś silnie pukał do drzwi. Lucjan ocknął się i wyskakując z łóżka o mało nie przygniótł kotka. Otworzył. Na progu stał Wermel.<br>- Ach, drogi Lucjanie, przerwałem ci chyba sen, bo dość długo pukałem. Jeszcze się przeziębisz.<br>- Głupstwo, zamyśliłem się o jakichś bzdurach; przepraszam, żem tak długo nie otwierał. Siadaj.<br>Lucjan się położył, a Wermel usiadł na krześle. Począł mówić szybko:<br>- Słyszałem, że jesteś chory, krwotok miałeś czy coś takiego. Nie złożyłem ci jednak wizyty z powodu stanu twego zdrowia. Naglony potrzebą, chciałem cię prosić, abyś mi podarował parę skarpetek i pozwolił umyć nogi. Od dwóch tygodni nie zdejmowałem butów