uliczkami. W centrum miasteczka napiera na nas nieprzyjazny tłum. Tutaj nikt nie lubi białasów. Tak zostało od czasów kolonializmu. Mimo eskorty marines omijamy tłum szerokim łukiem. Wracamy na łódź. Robi się chłodno. Załoga - w stanie pogotowia. Nie wiadomo, czy ktoś nie przyładuje nam granatem. Atmosfera oczekiwania. W powietrzu czuć bryzę. Siadamy z Danem w sterówce. Możemy odetchnąć. Błogą ciszę przerywa huk strzałów i odgłos dartej blachy. A jednak, kurwa, a jednak! Ktoś do nas strzela! Dan i ja podamy plackiem. Skąd te strzały? Czołgamy się w kierunku w kierunku opancerzonego mostka. Proszę bardzo. Załoga, jakby nic, spokojnie wcina kanapki. Żarciki, dowcipaski