opierały się wszelkie przekłady na języki narodowe.<br>Wątpliwości, obawy i spory wokół tłumaczenia Pisma świętego w XVI w. dotyczyły nie tylko języka przekładu, ale i języka oryginału.<br>Humaniści jeszcze przed wybuchem reformacji, a w szczególności z początkiem XVI w. rozwinęli filologiczne studia trójjęzykowe (łacina, greka, hebrajski) i jęli się przekładów Starego Testamentu bezpośrednio z hebrajskiego, a Nowego z greckiego. W tym czasie Kościół katolicki obstawał przy Wulgacie, aż wreszcie uchwały soboru trydenckiego uznały ją za wersję autentyczną i obowiązującą przy tłumaczeniach na języki współczesne. Dla innowierców przeciwnie - był to tekst pełen skażeń, niedokładności, wymagający poprawek i uzupełnień przeprowadzonych z tekstami oryginalnymi w