dla ówczesnych mieszkańców dotknięty klęską obszar stanowił cały świat, a powódź oznaczała wszechogarniający potop, którym bogowie ukarali grzeszną ludzkość. Opowieści o katastrofie snuły się wiekami od Sumerów do Akadyjczyków i Babilończyków. Z Mezopotamii wynieśli je do Kanaanu Hebrajczycy, przekształcili na swój sposób i swą własną wersję umieścili wśród świętych ksiąg Starego Testamentu.<br><br>We wszystkich miastach nad Eufratem i Tygrysem wznosiły się ogromnie wysokie budowle o dziwnym kształcie. Składały się one z sześciennych lub okrągłych brył, nałożonych na siebie kondygnacjami i zmniejszających się ku górze, tak że przypominały schodowe piramidy. Na ściętym wierzchołku zwykle stała mała świątynia poświęcona miejscowemu bóstwu. Prowadziły do niej