tworzą: Missa in honorem S[ancti] M[artyris] Andreae <br>Bobola (1938) na chór męski i organy Jurdzińskiego (zob. prz. 14), Msza Bogurodzica <br>(1943) Rączkowskiego, na 4-głosowy chór mieszany i organy (zob. prz. 17), oraz <br>Msza łacińska ku czci Św. Wincentego a Paulo (1958) na chór męski i organy Łuciuka. <br>Styl tych mszy oraz typ ekspresji budują połączone elementy harmoniki późnoromantycznej <br>z elementami modalnymi.<br><br> Styl związany z ekspresją harmoniki późnoromantycznej (omówionej już) charakteryzuje <br>Agnus Dei (1913) ­ w formie arii ­ na Bas solo i organy Wallek-Walewskiego (zob. <br>prz. 110). Typ rozwiniętej harmoniki funkcyjnej kształtuje styl Missa brevis <br>(1948) Gniota, na 4