podzielając jej ideały ale i ściągając na siebie wojska jej wrogów. Legiony i Polacy na emigracji dostąpili zaszczytu, pozwolono im bić się za Francję. Potem Napoleon, znalazł rezerwuar żołnierzy absolutnie wiernych, choć może nie równie mądrych, którzy wytrwali przy nim do końca. W 1830 r.<br>znowu, polskie powstanie przekreśliło interwencję Świętego Przymierza, gdy car Mikołaj rozpoczynał już koncentrację sił, które miały wkroczyć do Francji (i Belgii). Polacy nigdy nie otrzymali wzajemnie żadnego konkretnego poparcia, oprócz głosów sympatii wyrażanych prywatnie. Już w rok po powstaniu, które bądź co bądź uratowało skórę rządu, usłyszeli oficjalnie z ust rzecznika francuskiego, że "porządek panuje w Warszawie