część Dziadów. Takie rozłożenie akcentów podkreśla drugą, obok Schlegla, tym razem paradoksalną inspirację ujęcia Mickiewiczowskiego: wymysły, jakimi Szekspira obdarował Jan Śniadecki. Inwektywy przez niego formułowane dotyczyły przede wszystkim rozbuchanej imaginacji jako władzy najbardziej groźnej dla umysłu ludzkiego. Mickiewicz przecież równie mocno wydobył kwestię imaginacji, tylko diametralnie inaczej ją oceniał. Jest Szekspir wspomniany, oczywiście, także jako twórca nowego gatunku, dramatu romantycznego; ale nie teatralne walory dramatu zostały przez Mickiewicza wyeksponowane. Uczucie i wyobraźnia - to o wiele było ważniejsze dla twórcy ballad i młodzieńczych Dziadów. Może i dlatego, że z teatru cenił najwyżej operę, a nie - tragedie widziane w nie najlepszym wileńskim teatrze