W.2 układa W.1 na ziemi, tak że nogi sterczą do<br>góry, oparte o taboret. Przyjmuje głos okupanta)<br>Patrzcie sie, ludzie! No, nie bójcie sie. Patrzcie sie. Ty<br>tyż, matka, kuken. Ty tyż. Kupa ludzi, kupa, schnell,<br>vorwärts, kein zurück! Patrzcie sie! Tu leży i wisi<br>stara baba Stanislaua. Szpetna ona. Szkaradna jak<br>paskuda. Tfu! Plugawa szkarada. Ten drewniany but,<br>ta gumowa zelówka źle przybita, bo óna leniwa. Ta<br>pończocha ze szmacianą stopą w kwiatki, bo óna<br>gnuśna, tylko by spała. A ta podwiązka pocerowana<br>na brzuchu, bo óna leniwa, dali gnuśna... furt! furt!<br>Taka jest Polka, co weszła na