ustach chłopca-włóczęgi całować bezdroże.<br><br>Ubezdrożyć się muszę na ziemi i w niebie,<br>By w chwili, kiedy najmniej spodobam się losom,<br>Znaleźć się niespodzianie, na przekór niebiosom,<br>W położeniu - bez wyjścia - bez śmierci - bez siebie.<br><br>Mam stały wyraz twarzy, niby Człowiek Śmiechu.<br>Znam tę powieść i inne... Ta sama dziewczynka<br>Uczyła mnie czytania, jak się uczy grzechu,<br>I jestem pełna wiedzy, jak do listów skrzynka.<br><br>Mam zamiar pisać powieść, której bohaterką<br>Jest Praścieżka, wiodąca urwiskami w Pralas,<br>Gdzie ukryła się lalka - i nikt jej nie znalazł!<br>Duszę ma z macierzanki i patrzy w lusterko.<br><br>Mówi tylko dwa słowa: Papa albo Mama