m.in. wedycji Pamiętników Kazimierza Chłędowskiego. Dalszych szczegółów należałoby szukać w piśmiennictwie ukraińskim; tu autorytetem filologicznym, a zarazem znawcą tematu jest Iwan Franko, lecz jego uwaga skupia się wyłącznie na hebrajskim rodowodzie słowa: <gap>. Z podobnym określeniem spotkamy się w Encyklopedii Orgelbranda, zaś Encyklopedia Trzaski, Everta i Michalskiego oraz Encyklopedia Powszechna Ultima Thule ograniczają się do skrótu "hebr.". Przeważa zatem przekonanie o żydowskiej genezie słowa (co pewnie by zaskoczyło i oburzyło Nowaczyńskiego). Najbardziej precyzyjny jest pod tym względem Słownik warszawski, gdzie czytamy: <gap>. Słuszność wykładni potwierdza Słownik wyrazów obcych Tokarskiego, dając równocześnie staranniejszą transkrypcję hebrajskiego terminu (ba'al ägälah). Natomiast nieporównanie piękniejszego spolszczenia dokonuje Vincenz