chyba potrzeby w tym miejscu roztrząsać ściśle polonistyczne walory tej książki - miejmy nadzieję, że uczyni to jakiś periodyk specjalistyczny. Jednak oprócz pełnych finezji rozważań o języku poezji Herberta, książka Barańczaka zawiera także arcytrafne sądy na temat czytania literatury w PRL. Toteż oprócz gruntownej roboty filologicznej można znaleźć w "Uciekinierze z Utopii" ważną propozycję takiego rozumienia poezji (literatury), które skutecznie jest wypierane w oficjalnym obiegu przez różne formy cenzury, od autocenzury poczynając. Zanim powiem o czym rzecz, kilka zdań o konstrukcji książki Barańczaka. Składa się z pięciu rozdziałów. W pierwszym ("Nieporozumienia") Barańczak charakteryzuje trzy obiegowe tezy krytycznoliterackie dotyczące poezji Herberta. Są to