drugim razem. Natomiast kłamstwa osób, którym wydawało się, iż zdołały badacza wprowadzić w błąd stawały się łatwiejsze do wykrycia w drugiej próbie. Osiągnięte przez Ellisona i in. rezultaty okazały się dość paradoksalne i niezgodne z rezultatami osiągniętymi przez osoby posługujące się detektorami kłamstwa w codziennej praktyce zawodowej (np. badania sądowe). W praktyce przecież obsługujący detektor kłamstwa stara się tak postępować, by osoba badana była przekonana, że nie jest w stanie "oszukać" detektor. Zatem w świetle wyżej przedstawionych wyników, zabiegi te prowadziłyby do zmniejszenia stopnia wykrywalności kłamstw, a nie - jak tego chcą osoby prowadzące badanie - do zwiększenia stopnia wykrywalności.<br><br>Jak zatem wytłumaczyć rozbieżność