poświęcona obchodom milenijnym)<br><br><br>&lt;tit&gt;Wprowadzenie&lt;/&gt;<br><br><br><br>Pomysł mojej drugiej, nie dokończonej nigdy opery zrodził się w więzieniu.<br>Była akurat wiosna i wypadł 1 maja. I gdy oglądałem telewizję,<br>dowiedziałem się nagle, że słynna książka generała Moczara Barwy<br>walki została właśnie zaadaptowana dla potrzeb widowiskowych i<br>zaprezentowana na Placu Defilad w formie... baletu. Wiadomość o tym<br>szalenie podziałała na moją wyobraźnię. Wizja baletowych pedałów,<br>poubieranych w mundury żołnierzy Ludowego Wojska Polskiego, hopsających i<br>wyjących partyzanckie piosenki w stylu Dziś do ciebie przyjść nie<br>mogę, była do tego stopnia elektryzująca i pobudzająca, że <br>zainspirowała mnie do stworzenia kolejnej opery. Zacząłem ją pisać zaraz<br>po wyjściu