mieć władzy tylko nad kobietami, które ożyły wiosennymi, rozpiętymi płaszczami, jaskrawiły ulice kolorami sukienek. Nawet maskujące się ubóstwo potrafiło jeszcze brać udział w kolorach tej wiosny. Tylko czarna nędza wywlekała na wierzch czerwonosine odmrożenia, leczyła słońcem uparte strupy. Neutralne wróble zanosiły się świergotem. Żył dziwny świat ludzki, pełen jakichś nadziei. Wychudzeni mężczyźni mrugali do siebie na chodnikach, gdy szynami sunęły mijając się dwa przeznaczone tylko dla Niemców tramwaje numer 0.<br>- Śmierdzi, co? - wzdychali do siebie nieznajomi.<br>- Aha, dwa zera się mijają - demonstrował swą dobrą orientację dziesięcioletni synek inicjatora tej wymiany zdań.<br>Jakaś pani szła płacząc. Przed sobą w wyciągniętej ręce, jak