zapisałem.<br> EDGAR<br>Nie mów już, ojcze. Biedna Elżbieta, biedna Kurka Wodna.<br> Zakrywa twarz rękami<br> TADZIO<br> ze strzelbą w ręku podchodzi do niego<br>Tatusiu, nie płacz. To są tylko obrazki, które Bóg robi swoimi zaczarowanymi pastylkami.<br>&lt;page nr=89&gt;<br> EDGAR<br> odkrywa oczy i spostrzega strzelbę<br>Precz z tym! Nie mogę patrzeć na tę rzecz.<br> Wyrywa strzelbę Tadziowi i rzuca na prawo. Lokaje cały czas nie zwracając żadnej uwagi przygotowują nakrycia<br> OJCIEC<br>Pomału. Pomału. Kabotyn - tkliwok - rozczulnik.<br> Edgar stoi nieruchomo, wpatrzony w ziemię<br>Pamiętaj o innym życiu. Innym - dobrze to powiedziałeś. Przenieś się na Marsa albo na planetę Antaresa, jak nie potrafisz tutaj. Goście przyjdą, rozumiesz