Typ tekstu: Książka
Autor: Meissner Krzysztof
Tytuł: Klasyczna teoria pola
Rok: 2002
Autor: Meissner Krzysztof
Tytuł: Klasyczna teoria pola
Rok: 2002
mamy do czynienia z przestrzenią bez czasu, czyli o sygnaturze euklidesowej, a nie Minkowskiego). Odwzorowanie ze sfery trójwymiarowej w sferę dwuwymiarową S3 ›S2 używane w tym rozwiązaniu znane jest jako wiązka Hopfa.
Najprostszy opis S3 otrzymujemy przez zanurzenie tej sfery (o promieniu 1) w czterowymiarową płaską przestrzeń i parametryzację
Z kolei model O(3) zadany jest przez trójkę pól na, a = 1, 2, 3, które spełniają
nana = 1, (6.61) czyli identyczny związek jak wektor wodzący na sferze dwuwymiarowej. Wprowadźmy zespolony dwuwymiarowy wektor
Jeżeli a oznaczają jak zwykle macierze Pauliego, to można łatwo pokazać np. bezpośrednim rachunkiem, że wektor
jednak w
Najprostszy opis S3 otrzymujemy przez zanurzenie tej sfery (o promieniu 1) w czterowymiarową płaską przestrzeń i parametryzację
Z kolei model O(3) zadany jest przez trójkę pól na, a = 1, 2, 3, które spełniają
nana = 1, (6.61) czyli identyczny związek jak wektor wodzący na sferze dwuwymiarowej. Wprowadźmy zespolony dwuwymiarowy wektor
Jeżeli a oznaczają jak zwykle macierze Pauliego, to można łatwo pokazać np. bezpośrednim rachunkiem, że wektor
jednak w
mamy do czynienia z przestrzenią bez czasu, czyli o sygnaturze euklidesowej, a nie Minkowskiego). Odwzorowanie ze sfery trójwymiarowej w sferę dwuwymiarową S3 ›S2 używane w tym rozwiązaniu znane jest jako wiązka Hopfa. <br>Najprostszy opis S3 otrzymujemy przez zanurzenie tej sfery (o promieniu 1) w czterowymiarową płaską przestrzeń i parametryzację <br><gap><br>Z kolei model O(3) zadany jest przez trójkę pól na, a = 1, 2, 3, które spełniają <br>nana = 1, (6.61) czyli identyczny związek jak wektor wodzący na sferze dwuwymiarowej. Wprowadźmy zespolony dwuwymiarowy wektor <br><gap><br>Jeżeli a oznaczają jak zwykle macierze Pauliego, to można łatwo pokazać np. bezpośrednim rachunkiem, że wektor <gap><br><page nr=81><br><gap><br>jednak w
