strzępy<br>ludzkiego cierpienia... tę mękę nie do opisania... tę<br>gorycz... Naraz - co to? To bramą wejściową<br>brutalnie otwartą wpada komendant obozu na czele<br>zziajanych, z pianą w pysku, esesmanów. Biegną<br>w stronę bloków. Już-już. Tuż-tuż... A każdy kartkę<br>ma w ręku. Już kryminalistom blokowym kartki te<br>dają. Cisza. Za chwilę numery śmierci padać zaczną<br>jak wieka grobowców, odrąbywane w ciężkiej ciszy<br>miejsc masowej zagłady i antyhumanitarnego terroru<br>faszyzmu...<br>Chwila ciszy.<br> Stanisław Wyspiański! &lt;page nr=147&gt;<br><br><br><br>WIĘZIEŃ od lewej zdejmuje czapkę i recytuje Poległ<br>zmiażdżony potwornymi trybami machiny masowego<br>mordu i równie masowej zagłady. (wkłada czapkę)<br>GŁOS ZZA KULIS Wisimisław Wyspiański!<br>WIĘZIEŃ od prawej