z kluczem na szyi, na wiecznym "wycugu" u sąsiadów, z rodzicami stale pracującymi poza domem - etat, drugi etat, prace zlecone, godziny nadliczbowe... Namówiony przez jednego z chłopaków, przyszedłem w którąś sobotę na Spacerową, gdzie moja szkoła miała jeden z trzech budynków. Jak zwykle, szedłem skrótem od ulicy, noszącej miłą nazwę Żabie Oczko, przez niby-park gdzie uciekaliśmy na pierwsze papierosy, gdzie maluchy z najmłodszych klas grały w piłkę i gdzie doznałem pierwszej zdecydowanej klęski uczuciowej: to tam właśnie, zapłakana i zaczerwieniona Jola D., stojąc między mną a Wojtkiem, poproszona przez nas o to, by wreszcie przestała nas zwodzić umawiając się na zmianę