drobne kroczki za sobą.<br> Chodząc czy biegnąc markiz inaczej się nie poruszał.<br> Tak było ekonomiczniej: spieszyć się nie bardzo, pracować nie za<br>bardzo, oddychać nie za mocno.<br> Pomyślałem o prawie zachowania energii, ratowania energii, które<br>być może pozwoliło temu człowiekowi przeżyć to wszystko, co przeżył.<br> Nie zamierzałem przed nim uciekać.<br> Zabiegł mi drogę wyraźnie zbulwersowany.<br> Mocno seplenił.<br> Położył mi dłoń na ramieniu.<br> - Proszę wybaczyć... - wpatrywał się we mnie.<br> - Nie trzeba tyle wrażliwości...<br> Nie trzeba.<br> Po co?<br> - Zgoda - rzekłem pojednawczo.<br> - Kwita! Mówmy o czym innym... - odwróciwszy się, oparłem się<br>łokciami o parapet okna, za którym stał zamglony jesion.<br> Parapety były głębokie, na