Łzy świętego Wawrzyńca". W pięknym dawnym wrześniu...<br>Nierzadko blady teatr chmur odgrywał w górze<br>Poetyckie, przewiewne dramaty tajemnic,<br>Bezpłatne widowisko barw - a czasem, temu,<br>Który umiał ku niebu dłużej zadrzeć głowę,<br>Dawało ono wieści, wróżby i przestrogi,<br>Z pomocą chmur, księżyca lub tęczowej wstęgi.<br>O niebo, lnów kwitnących pole nietykalne,<br>Zacne jak czysty turkus, kamień powodzenia!<br>Modra różo nieziemska w motylach obłoków!<br><br>I <orig>tyżeś</> dopuściło, aby deszcz stalowy<br>Lub grad ciemnozielony z ognistym zarzewiem<br>Wirując, płynął z ciebie ku ziemi? Ty dzisiaj<br>Śmiercią szafujesz hojnie? Ty godzisz świadomie<br>W życie? Niebo kłamliwe, dotychczas nie znane!<br><br>Ludźmi się nie zasłaniaj. Nie wierzę